„A rzeka wciąż płynie”, to trzecia publikacja Andrzeja Ostromęckiego.
Dwa poprzednie tomiki wierszy „Wędrówki po Polu Mokotowskim” i „Węzełek na Drogę”, nawiązywały do tego co stanowiło kwintesencję życia autora - do stałego przemieszczania się.
Autor pisał zawsze, odczuwając silna potrzebę utrwalenia wrażeń, myśli, emocji i faktów, czy ich subiektywnego oglądu. Zwykle były to formy prozatorskie - raczej drobne jak felietony literackie, reportaże, recenzje, jak ogromna wymiana epistologiczna.
Następnie powstały wiersze. Tomik „A rzeka wciąż płynie”. Składa się on z dwu części „Wylatywanie nad poziomy” - wiersze oraz „Sprawy zimowe” - proza. Część tych utworów powstała w Czersku na Mazowszu, część w Tatrach, inne w Warszawie a inne w autobusach - zgodnie z losem waganta.
Przygotowując ten zbiór autor tworzył go próbując iść za Parmenidesem, który powiedział: MYŚL I ISTNIENIE TO JEDNO. Starał się uchwycić obraz zdarzeń - istnienia. A jednocześnie łowić myśli, które przynosiły mu zdarzenia. Takie samo przeciwstawienie dwoistości rzeczy jak w myśli filozoficznej Parmenidesa, który wędrując wraz z poetą/bohaterem swego dzieła podaje dwoisty obraz rzeczywistości także wyrafinowanej i prostej.
Słowo od autora:
Zapraszam do tej książki - przeczytajcie, na ile udało mi się pozostać na drodze Paremenidesa, na ile życie zagnało mnie w polskie zaułki, na polskie drogi.
